Waternood is een methodiek voor het ontwerpen, inrichten en beheren van waterbeheerssystemen. Deze methode is toegepast in het herinrichtingsgebied De Leijen in Noord-Brabant. Belangrijke onderdelen van de methodiek zijn het vaststellen van het actuele en het optimale grondwaterregime, en het vaststellen van de bereikte doelrealisatie. In deze studie zijn daarvoor methoden ontwikkeld en in de praktijk getoetst, in het bijzonder voor de functies landbouw en natuur.

Het gebied Appingedam-Delfzijl bestaat uit holocene zeekleiafzettingen. Alle afzettingen die aan of nabij het oppervlak voorkomen dateren uit verschillende Duinkerke transgressiefasen. In het noorden komen hooggelegen, oude kwelder- en oeverwallen voor. Ze bestaan meestal uit zavel. Naar het zuiden toe worden de gronden geleidelijk zwaarder. Het gebied wordt doorsneden door voormalige kreken (maren). De talrijke wierden zijn kenmerkende elementen in het open kleilandschap. Binnen de zeekleigronden zijn poldervaaggronden, leek/-woudeerdgronden en tuineerdgronden onderscheiden.

In dit toepasbaarheidsonderzoek is nagegaan of en hoe de wiskundige theorie van vage verzamelingen (fuzzy sets), en de daarop geënte meerwaardige logica (fuzzy logic), toegepast kan worden in de landevaluatie. Daarbij is speciale aandacht besteed aan inpassing in het bestaande systeem BODEGA. Met methoden gebaseerd op vage verzamelingen kan rekening worden gehouden met onzekerheid over klassengrenzen door geleidelijke in plaats van scherpe grenzen te vormen. Dat leidt tot een intensiever gebruik van beschikbare gegevens en achtergrondkennis en tot meer gedifferentieerde beoordelingen.